Энэхүү нэр томьёог гол төлөв Засгийн газрын хуулийн хүчин төгөлдөр шийдвэрийн дагуу үнийн тогтмол байлгах асуудалд хэрэглэнэ. Дэлхийн улс орнуудын практикаас үзэхэд, Зах зээлийн эдийн засагтай орнуудад үнийн хяналтыг зайлшгүй буюу онцгой тохиолдолд төрийн тусгай хууль эрхийн тусламжтайгаар зохицуулан хэрэгжүүлдэг байна. Төрөөс үнийг ийнхүү хянаж зохицуулах шаардлагыг дараах хэд хэдэн хүчин зүйлээр тайлбарлаж болно. Үүнд:

• дайн байлдааны юм уу эдийн засаг гүн хямралд орсон үед;
• хүн амын хэсэг бүлгийн орлогын түвшнийг зохицуулах;
• улс төрийн шалтгаанаар үнийн зохицуулалтыг хийж байсан туршлага бий.

Үнийн үндсэн гурван түвшин байна гэж үзэж болно. Энэ нь:

1. зах зээлийн тэнцвэрт үнийн түвшин. Энэ нь тухайн бүтээгдэхүүний нийт эрэлт, нийлүүлэлт тэнцүү байх үеийн үнийн түвшин юм.
2. зах зээлийн тэнцвэрт үнээс доогуур түвшний үнэ;
3. зах зээлийн тэнцвэрт үнээс дээгүүр түвшний үнэ. 

Төрөөс үнийн түвшнийг дарааx 2 хязгаараар тогтоодог байна:

• үнийн дээд түвшин буюу үнийн таазыг тогтоох;
• үнийн доод түвшин буюу үнийн шалыг тогтоох. 

Тухайн барааны зах зээлийн тэнцвэрт үнээс үлэмж доогуур түвшинд үнийн хязгаарлалт хийхэд болгоомжтой хандах ёстой. Дэлхийн хоёрдугаар дайны дараа нэлээд улс оронд үнийн хяналтыг инфляцын эсрэг бодлогын нэг хэсэг болгон хэрэгжүүлсэн ч олигтой үр дүнд хүрээгүй ажээ. Иймд ихэнх эдийн засагч үнийн хяналт бол "инфляцыг эмчлэх эм" болж чадахгүй гэж үздэг.